Erst war die wêrelt louter seëe
ent yn die seëe grühte unnen dikke skalp,
woaryn die swarte stène vanplannewoar
ut e seëe trede en et leuwen tebekein.
Tut teelte sich die stène in vele vele koetels,
diehe rasten in de skalp lyk rejen yn die simmer.

Tet war moarn wen die skalp kam oerein
ent syn mûlschen iepensparde.
Wâkeh siste Wikêh: nejemt die koetels mit dich met.
Ent Wikêh sammelde de koetels
ent omvoarmte sie til stroant.
Tet stroant war wudel ent warte mannekindig.
Wakêh siste Vikêh: kannst njet hülpen mich?
Vikêk ore fisk Jonak te hülpen ynte soak

Tet war middei ent Jonak
dejet  zwoo spoeken ut syn keelt:
ejen spoek behelsete die frou mit boarsten,
twejen spoek entrölte sich die man mit piem.
Ent yn die oabend vante simmer,
leiten sich etwejen ôn die stroant.