Brugge is schoane, 's nuchtens vroeg,
Os d'n dauw over de reitjes hangt,
En 't toptje van de torren,
't Eéste zunnestroltje vangt,
'n Stroltje die ton ofzakt,
Eb 't koede vuulle griesd van torren en van gevels.
't Groen van bomen, 't bruun van daken, 't road van gevels,
Van an de Mart toe an de Loane,
Brugge is oltied schoane.

Brugge is schoane overdag,
Os moedder zunne met 'n lach,
Ol de koluren die d'r zin,
Schoan' in de vèrve zet.
Omkaderden getooid mè klankstjes van d'n beioard.
Lik 'n palet...
Och woare ieder beeld in kleur en klanke vastegezet,
Het woar' 'n kroane,
Van Brugge, Brugge is oltied schoane.

Brugge is schoane snavens,
Os de mantel van ruste wordt geleid,
Over de gevels en kanteelen,
Zuust lik 'n soazze zocht' en goed, die héél de stad bedekt.
Ol d'huuzen en de torren en de menschen,
En vrede briengt... En stilte...
Da' zelfs 'n vleugel nie' mi ziegt,
In hoog' of léége toanen...
Brugge is oltied schoane.
Brugge is schoane in de nacht,
In peis en vrêê en ruste,
't Is zuuste lik ofdat 'n fee,
De stad goen avend kuste,
En met heur staf 'n tikstje gaf, die groat en kléén dei zwieggen,
En stille brocht...
Da 'j niet mit hoart en niét mi ziet,
In stroate noch in loane...
Brugge... Brugge is oltied schoane