Je brief heb ik gister ontvangen
God, jongen ik was al zoo bang
Ik kon soms zoo hevig verlangen
En wachten duurt altijd zoo lang 
En wat je me nu hebt geschreven
Dat heeft me zoo goed weer gedaan
Je bent toch mijn jongen gebleven
Al ben je hier mijlen vandaan

Toen jij naar de Oost bent vertrokken
Toen deed het mijn moederhart pijn
Ik was er zoo erg van geschrokken 
Hoe kon je zoo wreed voor me zijn
Hoe kon je je moeder verlaten
Je was toch mijn enige schat
Met jou kon ik enkel maar praten
Omdat er veel goeds in je zat

En waar ik het meeste om treurde
Mijn moederhart huiveren deed
Dat was steeds die nare gedachte
Misschien wordt mijn jongen zoo wreed
Want onder die ruwe soldaten 
Daar wordt bijna ieder gemeen
En jij kon de slechtheid zoo haten 
Jij hield van je moeder alleen

En nu ik je brief heb gelezen
Die jij naar me zond uit de Oost
Nu zal ik niet angstig meer wezen
Nu voelt zich je moeder getroost
Jou gelden altijd mijn gebeden
Zal jij ’t voor je moedertje doen?
Dan wordt het veel lichter geleden
Ik eindig mijn brief met ‘n zoen