Ik heb nimmer te voren geweten, wat liefde zeggen wou.
Die heerlijke tijd is vergeten, vergeten alleen slechts door jou.
Ik had nooit de verleiding, van Amor’s stem gehoord.
Je gaf mij liefdesvreugd, later smart.
Je zwoer mij liefde en brak toen je woord.
Nou vraag ik je met bloedend hart:

Je hebt mij leeren minnen, me trouweloos misleid.
Leer mij nu ook vergeten, vergeten voor altijd.
Ik kan het maar niet gelooven, ofschoon ik het zeker weet,
Je werd me ontrouw dus leer me ook nou,
Dat ik je weer vergeet.

De liefde zoo valsch en nukkig, o had ik je nooit gekend.
Dan leefde ik nu nog gelukkig en kende geen smart en ellend.
Dan scheen nog de zon op mijn blijde levenspad,
Genoot nog mijn vreugd wonderwel,
Was het leven voor mij nog een hemelsche schat,
En de aarde voor mij nu geen hel.

Je hebt mij leeren minnen, me trouweloos misleid.
Leer mij nu ook vergeten, vergeten voor altijd.
Ik kan het maar niet gelooven, ofschoon ik het zeker weet,
Je werd me ontrouw dus leer me ook nou,
Dat ik je weer vergeet.