Zij moest uit werken, alle dagen
Leed met haar zoon een droef bestaan
Sinds Vader na een pijnlijk ziekbed
Zo vroeg van hen was heengegaan
Zij woonden in het schamel huisje
Maar waren aan elkaar gehecht
Wanneer zij vroeg; haar klein jongen
Wat komt er nog van jou terecht
Als ik er eens niet meer zal zijn
Dan antwoordde haar jongen klein

Moedertje lief, ik besef het zo goed
Wat gij voor mij al die jaren al doet
Nog een klein poosje, dan is het gedaan
Daar ik voor U dan ook werken kan gaan
Huil maar niet moeder, dat doet me zo'n pijn
Was ik maar groot, dan zou het anders zijn.

Toen is zijn moeder ziek geworden
De dokter werd door Jan gehaald
En uit de beurs van Jantjes moeder 
Met het allerlaatste geld betaald.
De dokter gaf hem een receptje
en zei daarbij tot kleine Jan
Haal eieren en fruit voor moeder
Reik dit bij de apteker an.
Toen klom Jan over buurmans hek
Stal eieren en appels weg

De boer zag Jan vanuit z'n weiland
In kippehok en boomgaard staan
En pakte Jan die met z'n rijkdom
Vlug naar zijn moeder wilde gaan
Maar toen hij onder hevig snikken
Vertelde van zijn zieke moe
Toen zei de boer, die het ontroerde
Breng het dan heel vlug naar haar toe
Klein Jantje dankte met een traan
Kwam met zijn buit bij moeder aan

Moedertje kijk eens nu knapt U weer op
Ik heb hier eitjes en appels volop 
Ik heb ze daarnet bij de buurman gehaald
Hij wil niet toestaan dat U ze betaald
Doch moeder nam niets van Jantje meer aan
Zij was helaas naar den hemel gegaan