Zoals de zeekust kleeft aan de zee.
Zoals de klokkenwijzer klikt aan de tijd.
Zoals je overal gevolgd wordt door je schaduw.
Pa! Zo raak je ook mij niet kwijt.

Al maakt het mensdom ook misbaar,
wij blijven altijd bij elkaar.

Ik en mijn schaduw
- al passen we niet in de zelfde broek
- we horen tesamen als koffie en koek

Samen uit en samen thuis
- en waar je mijn pa ziet, kom ik om de hoek
- altijd met zijn beiden, wij zijn nimmer te scheiden.

Ik en mijn schaduw
- Wij zijn als metaal aan dezelfde magneet.
- We komen en gaan met dezelfde komeet.

Niemand krijgt de samenzwering klein,
we plakken beter dan lijm.

En als de wereld gaat
- tussen 't linnen.
En weldra slaapt,
- gaan we beginnen.
Ik met mijn zoon,
- Da's heel gewoon.

Hey, twee, whiskey-soda,
Halleluja.

Ik en mijn schaduw
- En nog is een keer wat ik zei bij de start
- we vormen een duo, we blijven apart

Heel alleen, maar nooit in nood.

We struinen de stad in en maken de tour,
we zoeken geen ruzie, maar wel wat rumoer.
En 's morgens een kroegje met zand op de vloer
En zo swingt de tijd voorbij,
voor mijn schaduw en mij.

Hé pa,
Wat is er Ton?
Doe me een lol, wil je?
Wat wou je?
Zullen we nog één keer?
Vanaf het begin?
Nee, vanaf het einde.
Oh, prima!

We struinen de stad in en maken de tour,
we zoeken geen ruzie, maar wel wat rumoer.
En 's morgens een kroegje met zand op de vloer
En zo swingt de tijd voorbij,
voor mijn schaduw en mij.

Pa?
Ja zeg, kom nou...
Oké...