te Rome tussen de antikieke sculturen, in zijn magedelijk wit gewaad
zat de paus achter marmeren muren, in zijn privé, telefoon aparaat

al zijn dagen en eindeloose nachten daar te zitten, was zijn christelijk lot
niets anders te doen dan te wachten, op communicatie met god

want na eeuwen van mislukte probeersels van alchemisten met groot verstand
kwam met draadjes, chips en soldeertjes, verbinding met de hemel tot stand

maar ook hoe de paus er ook naar smachten, aan tafel, te bad, te bed
al draaid hij gods nummer ter nachten, klonk eeuwen en altijd bezet

tgeloof begon al te verzwakken, van onze heilige saint deté
zijn korage al in zijn schoenen te zakken, maar toen rinkelende zijn RTT

Allo, paus, ge moet mij exuceren, moar het was hier een echt zottekot.
en ik weet dat je me wilt contacteren, het was warempel de stemme van god

De witte man zat endelijk te beven, en viel geknield neer op de grond
het was de telefoon van zijn leven, en hij krieg geen woord uit zijn mond

kom, kom, brave man, wees krachtig, laat ons spreken zonder protocol
ben ik misschien wel almachtig, maar k heb het nog niet hoog in mijn bol

mijn hemel is geen kinder vertelsel, van rijstpap en boereleute
de administratie van de melkwegstelsel, bezorgt mijne kop soms een teut

het ging de paus zijn tiara te boven, dat de schepper met zo'n interlekt
gene mens zal mie ooit geloven, maar god klapt plat dialect

he he pauske, we én u in de gaten, ik zeg misschien iets te ruig
maar al u purpere prelaten, ik noem ze lang gerokte werkschuwtuig

ik wil je ook gaan eerlijk vertellen, ik heb altijd kostelijk geamuseert
als die horde oude vrij gezellen, de sexuele moraal dicteert

laat die kamerheren toch zitten, die mannen zijn nog mossel nog vis
ze piekeren en peisen en vitten als deugd doet dat sonde is

en waarom nog geen een priesteresse, in uw mannen dictateur
is de vrouw enkel geschikt als kokesse of voort blussen vant minnevuur

ik kanker niet gerne op oude feiten, ik haal niet gerne oude koeien uit de gracht
maar de inquicitie kan ik moeilijk vergeten, en hoe dat de indianen zijn afgeslacht

ik zag legers en tanks defileren (kapmid ons) en dieu le veut
in midden arme soldaten marcheren in slagorde sakerdeblue

begost god daar warempel te vloeken,van godver alhier en godver aldaar
en met al u theologische boeken en heel die vaticaanse bazaar

en die zucht naar glitter en glorie, en die paleizen met goud bezet
hoe rijmt dat met de schammele historie van de man van Nazareth

en die kottige mideleeuwse toiletten, en die orgel zo melangoliek
en die eeuwige palistrina motetten waarom nooit een keer jazz muziek

of een dichter of zo teen en tandere, of een zanger met accompagnement
Urbanus, of liever Vermandere, dat woare een schoon evenement

De paus peisde, nu is het afgelopen, ik leg me nere of ik val flauw
straks scheurt de hemel open, en ie begon met zijn acte van berauw

kom kom brave man, levaté, stoa rechte en goat gie een keer naar de café
loop gie mo keer langs de straté, ade meer tied, liep ik met je mee

laat ons een datum recerveren, neen 't is geen flauwe grap
we kruipen in gewone mensen kleren, en we goane keer tope op stap

onze dust goan we wel ergens kunnen lessen, goe were is mijn specialiteit
zorg gie voor een poar leuke adressen, asjeblieft zonder publiciteit

kom zei God, pak u agenda en schap alles wat er nog staat
morgen ochtend sta ik op je veranda, als de klokke de Angelus slaat

het telefonisch contact was vervlogen, het was were gewoon teut teut
nu moet de paus een plannetje stoven, om te onsnappen uit zijn institeut

om zijn kleren wierd de tuinman betrokken, zelf medeplichtig int komplot
ie zag duidelijk hoe dat ze vertrokken, 2 vintjes, de paus en god

langs de bloeiende appelbomen, stak god met zijn companiong
het was een schitterende dag in Rome, er flote zelfs een merel op het pauselijk balkon