Ne mens ga nie dood
op dien laatsten dag
met sombere klokken
en met rouwbeklag
misschien overleed ie al
zonder geween
nauwelijks merkbaar
zoveel jaren geleen

Zoveel grote mensen
in werk en verkeer
zoveel dode zielen
zo druk in de weer
zoveel arme sukkels
in grote nood
als 't kind in ons sterft
dan gaan we dood

Ne mens ga nie dood
als ie moe is gesjokt
zijn herte begeeft
en zijnen asem stokt
dat sterven
dat is al jaren aan de gang
dood gaan
dat doe'j heel uw leven lang

Geen vader en moeder
naar den overkant
trekt uw kind
uw liefste naar 't ander land
je zinkt en verdrinkt
in een tranenzee
bij ieder sterven
sterf j' ook wat mee

Ne mens ga nie dood
als zijn lijf ontbindt
tot stof en as
zijn lichaam verzwindt
misschien is de dood
een vereenvoudiging
door vuur en eerde
een soort loutering

Kijk naar het licht
en hoort hoe dat 't waait
kijk hoe dat moeder eerde
altijd verder draait
zegen de regen,
onze wijn en ons brood
der is gene grens
tussen leven en dood.


(c) Willem Vermandere