Ne mens ga nie dood op dien laatsten dag
met sombere klokken en met rouwbeklag
misschien overleed ie al zonder geween
nauwelijks merkbaar zoveel jaren geleen

Zoveel grote mensen in werk en verkeer
zoveel dode zielen zo druk in de weer
zoveel arme sukkels in grote nood
als 't kind in ons sterft dan gaan we dood

Ne mens ga nie dood als ie moe is gesjokt
zijn herte begeeft en zijnen asem stokt
dat sterven dat is al jaren aan de gang
dood gaan dat doe'j heel uw leven lang

Geen vader en moeder naar den overkant
trekt uw kind uw liefste naar 't ander land
je zinkt en verdrinkt in een tranenzee
bij ieder sterven sterf j' ook wat mee

Ne mens ga nie dood als zijn lijf ontbindt
tot stof en as zijn lichaam verzwindt
misschien is de dood een vereenvoudiging
door vuur en eerde een soort loutering

Kijk naar het licht en hoort hoe dat 't waait
kijk hoe dat moeder eerde altijd verder draait
zegen de regen, onze wijn en ons brood
der is gene grens tussen leven en dood.


(c) Willem Vermandere