Ik zou van jou kunnen houden
Voor altijd maar weet dat het niet kan
Ik voel van jou je oprechtheid
Als je fluistert : ‘heerlijke man’
 
Je geeft zoveel, je voelt als een kroonjuweel
En toch blijft de puzzel incompleet
 
 
Nooit zal ik echt van jou zijn
Jij bent en blijft mijn geheim
Ik speel mijn rol en ik zwijg
Maar dat juist doet mij meer en meer zo’n pijn
 
 
Ik zou met jouw kunnen leven
Voor altijd maar weet dat het niet kan
Ik weet ook dit heeft een einde
Ben niet verzadigd, ach nee, verre van.
 
Het lijkt zo mooi, maar voel me als in een kooi
Het is veel moeilijker dan ik ooi t had gedacht
 
 
 
 
Nooit zal ik echt van jou zijn
Jij bent en blijft mijn geheim
Ik speel mijn rol en ik zwijg
Maar dat juist doet mij meer en meer zo’n pijn
 
En dat juist is killing me, in de staart zit ook hier het venijn:
 
Het doet me pijn om je te zeggen:
‘Dat ik……zo niet ……verder kan’.