Ik heet Nienke van der Meer
en dat is juist zo erg.
Ach, heette ik maar Nienke van der Zee
of Nienke van der Berg.

Want ze lachen me uit en ze roepen me na,
de jongens op school en op straat.
Ze roepen me na: ‘Bij wie ook weer?’
En vandaar dat ik ze haat!
Ze roepen ‘Nienke schoenensmeer’.
Ik ga door de grond als ik passeer.

Ik heet Nienke van der Meer
en dat is juist zo erg.
Ach, heette ik maar Nienke van der Zee
of Nienke van der Berg.

Maar ’s avonds in bed, dan word ik pas kwaad,
een seconde nadat het licht uitgaat.
Het is iets enorms en ik sta paf
van mijn woede achteraf.
Ik ontplof! Ik lijk wel een granaat!
De vijand die tegen de vlakte slaat!

Louis heeft een bloedneus, Rob zo dood als een pier
en Simon die huilt, die vervelende klier
en Flip, altijd stoer, die brult van de schrik.
En de daadster dat ben ik!
Maar overdag, dan is de droom voorbij,
dan is er niemand bang voor mij.

Ik heet Nienke van der Meer
en dat is juist zo erg.
Ach, heette ik maar Nienke van der Zee
of Nienke van der Berg.