Hoor ik opeens die melodie
denk ik: o, die
van nicht Sofie.

Ik logeerde daar, ik was nog klein
en het was fijn
bij haar te zijn.

Ik weet nog goed: het open raam,
ik lag in bed, daar kwam het aan…
Beethovens Für Elise weer,
dat speelde zij dan twaalf keer.

Telkens weer dat loopje
dat dan hapert en dan hoop je
dat het weer snel,
alles goed en wel,
pianospel…

verder snelt en zo weer vlug
komt het weer terug
in de avondlucht.

Totdat ze dan naar boven liep
en keek of ik nu eindelijk sliep…

Ik heb nu die plaat in stereo,
maar dat is zo 
echt comme il faut.
Het is wel dezelfde melodie,
maar net niet die
van nicht Sofie.