Leg nou die krant maar even neer,
echt lezen doe je toch niet meer.
Huil nou maar even.
Ja, tegen iemands lichaam aan 
zou dat natuurlijk beter gaan,
maar huil nou even.

Dat jij de enige niet bent,
dat is een troost die je al kent,
dus huil maar even.
Een ander troosten voor verdriet
dat kan ook niet, dat kan ook niet,
maar huil toch even.

Altijd maar flink zijn is niet goed.
Als je niet weet hoe 't verder moet,
huil dan toch even.
Straks, met nog tranen langs je kin,
denk je ineens: 'Ik heb weer zin 
om door te leven.'