Ik ben verpleegster in het vissenhospitaal.
De drukte is enorm met al die vis op zaal.
Ik voer de zieken, zorg voor noodverbanden,
ik injecteer en controleer de waterstanden.
Ik heb goddank twee rechterhanden.

Zaal één, daar liggen rode ponen,
die hebben last van hun hormonen.
Zaal twee, daar ligt een vette schelvis,
die sinds een dag of zes onwel is.
Zaal drie, daar ligt het vol makreel
met groene schimmel in de keel.
Zaal vier, daar vind je oude tongen
met griep en ingeklapte longen.
Dat lege bed, daar ligt een maanvis,
die gisteravond doodgegaan is.

Ik ben verpleegster in het vissenhospitaal.
De drukte is enorm met al die vis op zaal.
Ik voer de zieken, zorg voor noodverbanden,
ik injecteer en controleer de waterstanden.
Ik heb goddank twee rechterhanden.

Maar als ik hier zo werk en zwoeg,
dan denk ik soms: twee handen, dat is niet genoeg.
Verschoon maar eens een reuzenhaai of twee
of breng maar eens een walvis naar de plee.
Ik heb acht handen nodig bij zo’n klus.
Was ik maar een octopus.