Wie heeft er ooit het liedje gehoord van de dansende begijn
die woonde op een hofje waar dansen niet kon zijn
en 's avonds na negen uur deed ze haar gordijnen toe
om heel de nacht tot 's morgens vroeg te dansen ik weet niet hoe
te dansen, te dansen, te dansen ik weet niet hoe
 
Op het hofje woonde een pastoor, een eerste muzikant
die niet alleen de missen zong maar ook door heel het land
bekend stond als een virtuoos op vedel en op fluit
en heelder uren onverstoord verwekte zoet geluid
verwekte, verwekte, verwekte zoet geluid
 
Toen op een nacht meneer pastoor wat later dan normaal
naar huis kwam op zijn tenen, beducht voor het schandaal
zag hij in een klein huisje een wemelende schijn
achter het venster van dat kluisje, het was de dansende begijn
het was de danse, het was de danse, het was de dansende begijn
 
Hij deed haar deurtje open en hij zei haar in het Latijn
de danskunst is geen tijdverdrijf voor kwezel en begijn
dat is toch jouw regel niet, dat is geen manier van doen
en dansen zonder muzikant is helemaal tegen het fatsoen
helemaal tegen, helemaal tegen, dat is helemaal tegen het fatsoen
 
Is dansen zonder muzikant tegen het goed fatsoen
meneer pastoor daar kan ik toch zeker niet aan doen
als jij mij wil ten dienste zijn met al jouw mooie muziek
dan wordt ons treurig leven hier bijzonder artistiek
bijzonder, bijzonder, bijzonder artistiek
 
De herder haalde zijn beste fluit en tot hun groot plezier
was het juist die avond volle maan, stond Venus in de Stier
en heel het begijnhof werd bekoord door het muzikaal festijn
de vrede was finaal verstoord door het libertijns venijn
door het liber, door het liber, door het libertijns venijn
 
Ze zijn tesamen weggegaan verbonden door hun kunst
om op de kermis te gaan staan daar vielen ze in de gunst
want op de Vlaamse spelewei en zelfs op de TV
daar danst nu meer dan één begijn, de pastoor speelt altijd mee
de pastoor speelt, de pastoor speelt, de pastoor speelt altijd mee