Ik had ooitne vissersboot
en ‘k ben der mee naar Engeland gevaren.
Wij waren mee vijf
en ons baarden stonden stijf
van het zout, de zeelucht en de baren.

Duf, duf, duf, zongen de kinders langs de kaaien.
Duf, duf, duf, maar ons moteurke draaide voort.
Duf, duf, duf, en ze zongen langs de kaaien.
op een zeemansgraf groeien geen rozen.

We stonken naar mazout,
zaten vol teer en roet,
maar waren jonk van jaren.
Wij vertrokken van het strand,
wilden naar den overkant
maar hadden nooit op zee gevaren.

Duf, duf, duf, zongen de kinders langs de kaaien.
Duf, duf, duf, maar ons moteurke draaide voort.
Duf, duf, duf, en ze zongen langs de kaaien.
op een zeemansgraf groeien geen rozen.

Ons compas was verdraaid,
de kaarten overboord gewaaid
en de zeilen aan flarden gevlogen.
Zo sloegen wij op drift
maar zagen een groot licht
daar gingen wij de weg dan vragen.

Duf, duf, duf, zongen de kinders langs de kaaien.
Duf, duf, duf, maar ons moteurke draaide voort.
Duf, duf, duf, en ze zongen langs de kaaien.
op een zeemansgraf groeien geen rozen.

‘t Was een heel gedoe
we waren allen stronte-moe
als w’ in London deur de Tower Bridge voeren
maar de cafés sloten daar vroeg
daardeure wilde onze ploeg
zo rap mogelijk naar Gent were kieren.

Duf, duf, duf, zongen de kinders langs de kaaien.
Duf, duf, duf, maar ons moteurke draaide voort.
Duf, duf, duf, en ze zongen langs de kaaien.
op een zeemansgraf groeien geen rozen.

Achter veel storm en ellende
kwamen wij aan in Oostende
in ‘t midden van de nacht binnenvaren
ons lantirrens waren uit
daardeure kwam d’er in onze schuit
gelijk een spookschip binnenvaren.

Duf, duf, duf, zongen de kinders langs de kaaien.
Duf, duf, duf, maar ons moteurke draaide voort.
Duf, duf, duf, en ze zongen langs de kaaien.
op een zeemansgraf groeien geen rozen.

Wij kwamen tons aan land
en we lazen in de krant
dat we allevijf verdronken waren.
We zagen wit van het zijt
de mensen werden benijt
want ze dachten dat we echte spoken waren.

Duf, duf, duf, zongen de kinders langs de kaaien.
Duf, duf, duf, maar ons moteurke draaide voort.
Duf, duf, duf, en ze zongen langs de kaaien.
op een zeemansgraf groeien geen rozen.