Ik en mijn maatje waren op van ‘t alverdreieom te gaan visschen op den bliek al in de Leie.
Al in den èwe end te Gent zo wel bekend,
waar dat iedereen zo zot van is in Gent.

Maar zie da’ d’ is komiek
gien ienen bliek, gien ienen bliek.
Ik en mijn maatje hen d’ er bovendien
gien iene, gien iene, gien ienen bliek gezien.

Wij h’an wat teken en wat wurmes meegenomen,
want ‘t schijnt dat ze daar zo goed van boven komen.
‘k Vroege d’eure aan mijn wijf, ‘t was nog maar halvervijf,
en m’ han al veertien druppels in ons lijf.

Maar zie da’ d’ is komiek
gien ienen bliek, gien ienen bliek.
Ik en mijn maatje hen d’ er bovendien
gien iene, gien iene, gien ienen bliek gezien.

Ge moet gij nu nie gaan visschen in de Leie,
ge kunt nu lange wachten op betere tijden.
‘t Water is zwart als lood, de vis is allemaal dood
en mee de stank zitten we gekloot.

Niets beter dan plastiek
en veel chimique van de fabriek.
Ik en mijn maatje hen d’ er bovendien
te gare, te gare, gien ienen bliek gezien.

Maar veur den diene die wil vissen in troebel water
die zit daar nu alle dagen mee ne kater,
want heeft hij nu toch beet, beter dat hij er nie van eet,
hij is vergiftigd veur dat hij het weet.

Niets beter dan plastiek
en veel chimique van de fabriek.
Ik en mijn maatje hen d’ er bovendien
te gare, te gare, gien ienen bliek gezien.