Er was er eens een brievenbus die op een pleintje stond,
Een mooie rode brievenbus hij had een open mond,
Daar gingen alle brieven in de hele dag maar door,
En nu en dan kwam er ’n man van ’t grote postkantoor
Die haalde dan de brieven, Uit de brievenbus z’n buik,
En deed ze in een grote grote zak, Oh jongens ’t ging zo puik,

Gister zei de brievenbus: “nu doe ik het niet meer,
k heb er schoon genoeg van leg die brieven daar maar neer”.
Hij deed zijn mond dicht met een klap,
En deed hem niet meer open,
En alle mensen kwamen daar met brieven aangelopen,
Ze riepen: “de bus is dicht”!.“Hoe kan dat nou zeg hé”!,
“Doe nou je mond is open brievenbus”!.Maar de brievenbus zei: “nee”.


Toen kwam de directeur, de directeur van ’t postkantoor,
Die kwam daar met een hamer en een beitel en een boor.
Maar wat hij ook probeerde ’t hielp allemaal geen stek,
De brievenbus bleef dicht en werd alleen een beetje bleek

En toen kwam kleine Peter,
Die zei: “oh alsjeblieft” “doe nou je mond eens open brievenbus
want ik heb zo’n mooie brief”. 
En als je ’t dan voor mij niet doet, dan voor deze dame,
En toen begon de brievenbus zich vreselijk te schamen,
Hij werd nog roder dan hij was en riep: “pardon pardon”,
Hij deed zijn mond wijd open zeg zo wijd als hij maar kon,
En alle mensen dansten om hem heen,
En alle mensen zeiden : “je bent de allerbeste brievenbus,
Van heel de Posterijen”!