De koningin van Lombardije,
ging uit rijden, die ging uit rijden, 
de koningin van Lombardije,
ging uit rijden.

Ze wuifde naar links, ze wuifde naar rechts, ze wuifde met haar hand,
en 's avonds ging ze slapen in haar zilveren ledikant,
en als zij sliep dan wuifde zij nog altijd ( tralala ) nog altijd, ( tralala) altijd met haar hand.

De koningin zei bij haar eigen:
Eh, altijd wuiven, wah, altijd wuiven.
De koningin zei bij haar eigen:
Laat ze de wimwam krijgen.

Toen liet ze een hand vervaardigen bij een poppenfabrikant,
een hand die in z'n eendje woof van d'een naar d'andre kant.
Ze zond haar auto door de stad met enkel ( tralala ) enkel ( tralala ) enkel maar die hand.


Maar op een woensdag reed die wagen
tegen lijn zeven, tegen lijn zeven.
Rangeleboem, zo zei die wagen.
En alle mensen klagen!

Een grote brancard van de EHBO was dadelijk bij de hand.
Ze dromden naar de auto, maar wat kregen zij het land,
want voor 't gebroken raampje was allenig ( tralala ) alenig ( tralala ) alenig maar die hand.

Toen de ministerraad het hoorde
van Lombardije, van Lombardije,
toen gingen zij met hoge boorden
de koningin vermoorden.

Ziezo, dat is dat. En zeg eens wat gebeurde met die hand?
Die hebben ze op 't graf gezet, zo rechtop in het zand.
En als het waait dan gaat die hand, van enkel ( tralala ), van enkel ( tralala ) , enkel maar die hand.