Stadsbomen

O bomen die k'voorbij nu loop
Langsheen de huizenroot
Ge teert op luttel levenshoop
Me dunkt en treurt hier dood
En onmensch lijkt hij die u bindt
En droeve karavaan
De tent op de oevers ... neen , in t'grint
Der stad doet nederslaan

Op voeten ondiep , amper vast
Geworteld steekt ge moe
Uw stammen en uw takkenlast
Den engen hemel toe
En stikend reikt ge uw nek naar lucht
En t'pover plekje licht
Dat over dak en tinne ontvlucht
U klapt in t'aangezicht

De dauw parelt wel uw kruin
Maar in die lucht bevuild
Schudt gij hem morsch op t'hard arduin
der stoepen neer en pruilt
En weten wou'k hoelang alhier
Ofschoon ik nog geen zag
De sneeuw haar witte maagdensier
En glans behouden mag

Geen merelslag of vinkgefluit
Geen rechte zanger sloot
verbond met u in t'stadsgeluid
Het raast zijn liederen dood
Een smalle musch bezoekt u wel
En tsjilpent vroeg of laat
Om u niet , gij lijkt overtel
Om afval over straat

En draagt ge uw groen , of neurt ge zacht
Men hoort of speurt het niet
De menschen willen wulpsche dracht
En lieven losser lied
En stappen naar kantoor en kaai
Of lommerlustend gaan
Ze buiten waar met hoog gewaai
Uw blijder broeders staan

Uw broeders die op vrijen voet
Verdeunen vrogezind
Door t'hemelruim hun heerlijk goed
Den zang van zon en wind
En s'zomers staan met schooner kroon
En s'winters of ontdeed
Geen macht hun kracht op wilder toon
Nog zingen in hun leed

En toch o boomen in de stad
verbannen en verminkt
Nog blijft het lief het wuivend blad
Dat op uw toppen blinkt
En dat , al is ze nog zo fel
De kunst één enkel maar
Naschilderde op het prachtmodel
Van uwen kunstenaar
                ------------------------