Sonnet in mei

Moederlijk en vol erbarmen
Omarmen de bomen het licht
De vogels komen zich verwarmen
In dat tintelend zonnelicht

De bladeren zoeken en grijpen
De stralende moederzon
Verlangens zwellen en rijpen
Mild als een gulpende bron

Maar wijken en vloeien verloren
Als water tussen het zand
t'Is niets , ik zal toch blijven horen
Hoe de leeuwerik zijn liederen spant
Vanuit het rollend groen koren
Tot tegen de hemelwand
          --------------------