Naar het graf

Zij dragen den krijgsman naar het graf
De stoet komt traag en statig af

Met waaiende vaandels bij zomerdag
Met klokkenklank en trommelslag

Een prachtig kleed , een kruis van eer
Ligt schitterend op de lijkbaar neer

En verre neven (zij kenden hem nauw)
Gaan plechtig daarachter in groten rouw

En schoone officieren in rijk gewaad
En rijen soldaten langsheen de straat

En dan een trouw verkleefd gemoed
Zijn oude dienaar volgt de stoet

Die hem gevolgd heeft overal
Die haast in t'graf hem volgen zal

Die hem in smart heeft opgebeurd
Die om zijn droefheid heeft getreurd

Die in den krijg terzij hem stond
En nachten waakte bij zijn spond

Die over t'doodsbed neergebukt
Het laatst zijn handen heeft gedrukt

Hij gaat verloren in t'volksgewoel
En niemand kent zijn smartgevoel

De lijkstoet komt op t'veld der dood
Waar allen rusten klein en groot

Men stoot elkaar , men dringt vooruit
Men trapt het stille kerkhofkruid

Daar leest men lange lijkreeen af
En schiet nog in het open graf

De stoet versprijdt zich , t'graf wordt dicht
Hij is vergeten die daar ligt

Nu waait de laatste vaandel heen
En de oude dienaar staat alleen

Daar in dat hart vol stillen rouw
Blijft liefde en droefheid eeuwig trouw
            --------------------------------