Morgen in Vlaanderen

Morgen , wiens sluiers van het daglicht leken
Morgen in Vlaanderen , rijs breed en klaar
Nog drijven misten boven alle beken
Ter weide gaan reeds koeien , grijs en zwaar
Maar vogels wachten t'grandioze teken
De zon die vlammend weer de kim verrijkt
Haar klare taal is branden , mannelijk spreken
Maakt dat de macht der duisternissen wijkt

Dan stijgen zij gevleugeld in de luchten
Die ruisen zacht en zinderen van hun lied
En hangen dronken boven de gehuchten
Als stippen in het hemelsdiep verschiet
Zij sprenkelen hun tedere melodieen
Zinderende vreugde naast klagend verdriet
En pogen in een laatste worp te ontvluchten
Doch storten als dood naar hun aards gebied

De mens met lachende ogen en tanden
De mannen , de vrouwen en het lieflijk kind
Zij komen buiten de huizen hun wanden
En lopen sterk door de heldere wind
Zij spreken blijde en roepen elkander
Een groet toe en doen hun werken welgezind
Er is een band van de een naar de ander
Het is de taal die de harten verbind

Morgen in Vlaanderen , rijs breed en stralend
Over de duinen tot in Kempenland
In uw zonnige luchten ademhalend
Herwinne dit volk zijn vroegere stand
En het were zich krachtig , samen strijdend
De stam getrouwe naar aloude trant
En als de nood doet zelfs stervend en lijdend
In dienende liefde voor volk en voor land
            ------------------------------