Het wit kleedje

Ze waren niet tevree in hun arm huisgezin
Een jeugdig paar , een brave man en vrouw
Ze hadden een enig kind , een kleine Floraldin
Dat lag ziek in t'hospitaal , dat bracht hun hart in rouw
Het is vandaag zondag , de dag van het bezoek
En den armen man kleedde zich aan met spoed
Ga sprak zijn vrouw en hou u goed
Breng spoedig nieuws hoe het gaat met ons kind
En vraagt zij soms wat ik daad
Zeg haar dat ik maak een schoon wit kleed
In kant en witte zijde , dat zal haar hart verblijden
Vandaag heb ik moed , ik zal blijven hier
En werken met veel plezier
Ook zal ik het versieren met strikjes en blauwe satijn
Ik zal haar als een engel versieren die in de hemelen zijn

Den braven man gaat heen met snellen stap gezwind
Komt in het hospitaal in een grote zaal
Daar op een bedje ziet hij zijn enig kind
Nog zieker dan voorheen , o wat wee
Hij zoekt den dokter op , spreekt hem kalm aan
Zeg mijnheer , is het gevaar zo zeer ?
Spreek maar , ik ben een man die alles horen kan
Troost u mijn vriend , er is geen hoop niet meer
En de man met gebroken hart , voor zijn kind verbergend zijn smart
En daar op het bedje wit , wachtte ze op haar laatste snik
Ze vroeg naar haar moedertje teer , wanneer krijg ik nu mijn nieuw kleed
Morgen mijnen kleinen engel krijgt gij uw kleedje fijn
Dan zijt gij zo mooi als de engelen die in de hemel zijn

En de man gaat henen met gebroken hart
Denkend aan zijn vrouw en aan haar smart
Hij denkt dat het verdriet dat ook zijn hart doorboord
Zijn vrouw ook doden zou , o wat smart o wat rouw
Hij neemt de moed om kalm te schijnen
Komt in huis met een glimlach op de mond
Dan zegt hij zacht : Ze is beter onze kleine
Gij zult het zien , zij wordt weer gezond
En terwijl het kind op sterven ligt
Zegt de moeder met een blij gezicht
Zie haar kleedje , o wat zal ze zijn galant
Gans in het wit , ik zie ze reeds in mijn gedacht
Zo schoon als een bloem op een stengel dacht de man vol pijn
zo zal onze lieve engel in de hemel zijn
           -----------------------------------