Het is zo laat

t'Is zo laat en de regen plast en slaat door de straten
Waarom heb je mij toch verlaten
Zonder mij een woord te laten
t'Is zo kil , t'is hier zo droevig stil
En daar buiten kletst de regen op de ruiten
Die mijn bestaan omsluiten , lieveling
Die mij mijn leed omsluiten
Was je hart van steen
Wat trok je toch van mij heen
Sinds je mij verliet is t'of de tijd te traag vlied
Ik wil geen andere vrouw oh neen
Jij was toch mijn vrouw , jij die mij liet alleen
t'Is zo laat en de regen kletst en slaat door de straten
Waarom heb je mij toch verlaten
Oh , kon ik jou maar haten , ja kon ik jou maar haten

t'Leven gaat , doch de regen striemt en slaat om mij henen
Waart gij in mijn bestaan eens verschenen
Opdat ik steeds zou wenen ?
Want de smart knijpt nu erger nog mijn hart
En die dagen toen ik al mijn leed wist te dragen
Zonder jou iets te vragen , lieveling alleen tot jouw behagen
Ik wist wat het beduid als een vrouw je uit buit
Ik wist dat je bedroog , dat je je tong voorbij praat
Maar toch was ik blij , want ik had jou toch bij mij
Nu is mijn leven uit
Jou verraad en die regen die maar slaat op de daken
Zullen mijn bestaan immer kraken
Zal dan mijn leed nooit staken
Daar moet ik uit geraken
               _______________________________