Eenzame dood

Hij lag daar naast een wilgenboom
Vergat zijn leed in blijde droom
Zijn leven vloeide langzaam weg
Een merel in een verre heg
Zong luide van vergane dag
Zijn lied van vreugde , zonnelach

Hij dacht aan t'lang verlaten huis
Hij hoorde weer het zacht geruis
Dat s'avonds door de linde ging
Dit was een blij herinnering
Als moeder daar zo naast hem zat
En stille haar gebeden bad

Zijn lippen beefden bij t'gedacht
Zijn blik werd vochtig nog en zacht
Hij tuurde dromend in de lucht
En wende dan met droeven zucht
Zijn bloedend lichaam moeizaam om
En keek waar ver het zonvuur glom

Nog peinzend zag hij t'bloedend rood
En schreed dan in ten groten dood
En stille zong de avondwind
Gebeden voor dood mensenkind
De slanke wilg bad fluisterend mee
Dit was zijn schone stervensbee
            -----------------------