De martelares van Antwerpen

Zij was er schoon , t'lieve meisje
Vol pracht en met lieflijk gelaat
Stond zij daar als een dartel sijsje
Ten toon en door iedereen omschaard
Zij was nog maar pas achttien jaren
En als een ontlokene roos
Zo dartel en nog onervaren
Verlaat zij ons nu voor altoos

Refrein
O gij arme schone beproefde
Uwe dood komt ons te bedroeven
Heel verbrand , vol verstand
Tot de vlam u overmant
O martelaresse aangebeden
Dit kunnen wij nooit vergeten

Zo stond z'op een wagen verheven
Aanschouwd door een talrijk publiek
Vol pracht en vol glorie omgeven
Maar ziet op enen ogenblik
Zag men haar door vlammen omringen
t'Was wreed toen die tengere plant
Niemand kon tot haar doordringen
Zij werd daar zo levend verbrand

Refrein

Dar stond zij bleek van pijn en smarten
Gebonden aan een grote paal
Verduldig haar dood af te wachten
Tot alles verbrand werd zo kaal
Opeens stortte zij naar beneden
De martelaresse zo teer
Door ieder beweend en met reden
Maar t'meisje , zij was er niet meer

Refrein

Wij dragen de rouw dierbare schone
Ons beden vervolgen uw graf
Uw ouders en vrienden die tonen
Dat dit verlies is hunne straf
Voor eeuwig wordt gij ons ontnomen
O bloempje zo tenger en teer
In ons gedacht blijft gij steeds wonen
Al zijt gij op aarde niet meer

Slot refrein
Vaarwel dus o gij tere bloeme
t'Schoonste meisje zal men u noemen
Vrij en fier , lief en teer
Gij bestaat voor ons niet meer
Gij zijt van de aard verdwenen
Men zal u steeds bewenen
           ------------------------