De dulle Griet

Te Gent te Gent in weer en wind
Ligt dulle Griet het reuzen kind
De schrik van vroeger dagen
En blijft zij roerloos sluimer - loom
t'Is dat zij droomt haar jonkheids droom
Van krijg en woeste slagen
O wee o wach zucht dulle griet
De tijden gaan en keren niet
Eens voerden haar naar t'oorlogsperk
Zes fiere rossen reuzen sterk
Met t'puik der Gentenaren
Toen streed zij zonder duur nog rust
Vol kampensmoed en kampenslust
En kwam tot geen bedaren
t'Is feest t'is feest zong dulle Griet
Wanneer ik op den vijand schiet
Was t'zegepraal voor die van Gent
Zo raakte Griet dan maar bekend
Aan alle vlaamse steden
En vlocht men geurig bloemfestoen
En heldenkransend eikengroen
Rondom haar bronzen leden
Ik zing ik zing riep dulle Griet
Voor Vlaanderland mijn zegelied
Doch eenmaal trof haar bitter leed
Toen Gent zijn hertog Filips bestreed
Voor Oudenaardes wallen
Hoe wild zij donderde op de schans
Haar deed de grillige oorlogskans
In vijands handen vallen
O schande o ramp kloeg dulle Griet
Het harte bloed mij van verdriet
En is zij oud en krank en mank
Toch blijft zij jeugdig eeuwen lang
Onsterfelijk is haar glorie
Bedekt de roest haar lenden thans
Toch straalt zij met een hellen glans
In t'licht van s'lands historie
En was ik boos zegt dulle griet
Ik was het op de Gentenaar niet
          ---------------------------