De drie klokken

Verscholen tussen het groen der bomen
Ligt ver van hier een klein gehucht
Daar wordt een jongentje geboren
De sterren twinkelen in de lucht
Zijn moeder kust hem in vervoering
Er werd zo op zijn komst gehoopt
Morgen brengt men hem vol ontroering 
Naar t'kerkje waar hij wordt gedoopt

Refrein
En de bronzen klokken luiden
Blij hun klank en fantazie
Want zij duiden door hun luiden
Op een welkomst melodie
Een wereldburger is geboren
Een nieuw leven in t'heelal
Nog onschuldig , onbedreven
Maar door liefde reeds omgeven
In dit aardse' tranendal

Na jaren tussen het groen der bomen
Nog in dat dorpje ver van hier
Werd dat jongentje een stoere kerel
Zijn houding is zo trots en fier
Want hij vond de vrouw van zijn leven
Zijn mooiste droom komt weldra uit
Morgen lijdt hij haar voor het altaar
En dan wordt zij zijn liefste bruid

Refrein
En de bronzen klokken luiden
Blij hun klank en fantazie
Want zij duiden door hun luiden
Op een huwelijks melodie
Door het uitgesproken ja woord
Zijn zij voortaan man en vrouw
Zullen zij hun verder leven
Samen strijden , samen streven
Steunend op hun woord van trouw

t'Is avond en rust heerst er op aarde
Nog in dat zelfde klein gehucht
Een man die t'leven moet gaan verlaten
Weer twinkelen sterren in de lucht
Zijn stervensuur is aangebroken
Een stem zegt zacht : Het is volbracht
Door kind en vriend wordt hij gezegend
En naar zijn laatste rust gebracht

Refrein
En de bronzen klokken luiden
Droef hun klank en fantazie
Want zij duiden door hun luiden
Op een afscheids melodie
Het misterie van het leven
Is het komen en het gaan
Altijd trillen s'mensen harte
Hetzij van vreugd , hetzij van smarte
Als de bronzen klokken slaan
           ______________________