De arend

De koninklijke vogel op
Der rotsentop gezeten
Heeft grootsch en kalm de zon bezien
En d'hemelen gemeten

Maar sluikend en venijnig komt
De onedele slang gekropen
En spiedt , en op den oogenblik
Dat hij de vlerk wijd open

Zijn vlucht reedt naar zijn koninkrijk
In t'glanzend zonneschingen
Gelijk een vere prangen hem
Veraderlijke ringen

Almachtig stijgt hij in de luch
Door zonneglans beschongen
Maar pijnlijk lekt hem de open borst
t'Venijn van vurige tongen

Stijg voort o edele eerzuchtige
Uw breede baan doorvaard
En dat hij bijte , t'is uw lot
Die lage eerzuchtigaard
         --------------------