Dit.... was het dan. 
Het lang verwachte einde van.
Niet van het sprookje dat we deelden, 
maar van de soap waarin we speelden.
Het verhaal is slecht, het decor niet echt,
en je mij slechts een bijrol toebedeelde.

Ik heb het gehad.
Ik ben je meer dan zat.
Met je bloemendek met hoezen
en je tafelkleed met poezen.
Staat de hele dag te klagen,
stelt die domme lege vragen. 
Staat met een badmuts, badmuts, badmuts op te douchen.

'k Voel mij bevrijd, 
van de tijd.
Want voor zo lang als dat het duurde,
jij in mijn bestaan bestuurde.
Kijk nou zelfs eens naar je dijen.
Daar wil een man toch nooit mee vrijen?
Vind je het gek,
dat er nooit iemand naar je gluurde?

*Instrumentaal intermezzo*
Gadver, Cor Bakker

Ben ... van ... je ... af.
Misschien is het laf,
dat je nooit echt hebt geweten,
wat ik heb uitgevreten.
Ik vree met je vriendinnen.
Ik ontwrichtte hun gezinnen,
maar mijn straf heb ik met jou al uitgezeten.
Hahaha...