Geboren uit je dijen, gehangen aan je borst
En op al je mooie kleren, heb ik wel een keer gemorst
Naar school je bleef maar zwaaien, de juffrouw die is stom
Nieuwe boeken samen kaften, het antwoord op een som

En ja ik val op meisjes, maar ik ben daar nog niet aan toe
En ik eet ook wel gezond mam, ‘k ben gewoon een beetje moe
Een echt pak met een stropdas, een bandplooi met een vouw
Mijn god wat is ze mooi hè, kijk mam dit wordt m’n vrouw

M’n moeder en m’n leven, maar ineens zorg ik voor jou
In een huis vol oude moeders, van man tot zwakke vrouw
Je bent zo oud geworden, maar wat de arts ook beweert
Ik kan het in je ogen lezen, de tijd is omgekeerd

Je dijen lopen met een rekje, een piep klinkt uit je borst
En op al m’n schone kleren, heb je wel een keer gemorst
Als ik ga dan blijf ik zwaaien, de zuster die is stom
Boeken blijven ongelezen, want je vingers… ze staan krom

Het gaat heel goed met de kinderen, nee, daar zijn zij nog niet aan toe
Je krijgt hier goed te eten, waarom ben je dan zo moe?
Met de dagen word je zwakker, de pijn die breekt je op
Het zit door heel je lichaam, hier kan geen kus meer tegenop

Je kijkt maar ziet me niet, de hele dag in ademnood
Ik ben je aan ’t verliezen, mamma… ga niet…