Ik heb een kaartenhuis gebouwd en aan mezelf verkocht.
Het ziet er best wel aardig uit, maar van binnen is het koud.

't Ligt aan een hele chique straat,
daar is zo'n huis niet echt speciaal.
Behalve dan mijn achterdeur, omdat ie altijd open staat.

't Trilt wat door de tocht, de kou trekt in mijn bed
Maar mijn achterdeur blijft open, mijn achterdeur blijft open
Want op die open deur heb ik mijn Joker ingezet.

Als het gaat waaien, als het ooit gaat waaien.
Als het gaat waaien waait het stuk.
Als het gaat waaien, laat het nooit gaan waaien.
Als het gaat waaien, waait het stuk.

De kamers zijn te groot en 't zijn er veel te veel.
En elke kamer heeft, zijn eigen kaartenhuisgenoot.

Maar ik zie ze bijna niet, behalve voor de huur.
Want bouwen dat kost tijd, en 't onderhoud is duur.

Maar wat ik ook doe, ik wacht op de orkaan.
Want als de boel ineen stort, als alles in elkaar stort
Heb ik mijn achterdeur niet nodig, 
om te zien wie er blijft staan.

Als het gaat waaien, als het ooit gaat waaien.
Als het gaat waaien, waait het stuk.
Als het gaat waaien, laat het nooit gaan waaien.
Als het gaat waaien waait het stuk.

Laat het gaan waaien, laat het nu gaan waaien.
Laat het waaien, laat het waaien, laat het nu gaan waaien, laat het gaan waaien en waaien 
en waaien en waaien tot het stormt. 
Tot het stormt.


(c) Tekst en Muziek: Richard Kemper en Remco Veldhuis