Ik vraag me af hoe zij zou zijn als ik haar vader was geweest.
Vast niet zo mooi rustig en bedeesd.
Of zij ook dat verbaasde had wat ik altijd in jou zag,
vVan wie van ons had ze dan het meest.
Hoe was 't dan geweest.
Want nu je moeder bent,
voelt de afstand waar je het steeds maar over had,
enigszins bekend.
Enigszins bekend.

Misschien was je haar langer kwijt dan jij ooit heb gevoeld.
En voel je nu pas echt wat ze bedoelt.
Klinkt 't niet langer onderkoeld,
weet nu wat je bedoelt.
Want nu je moeder bent,
voelt de afstand waar je het steeds maar over had,
enigszins bekend.
Enigszins bekend.

Ik heb mezelf nooit echt gegeven,
ik sprak mezelf van alles vrij.
Ik heb m'n zinnen doorgedreven,
en daar is het bij gebleven.
Je had gelijk in wat je zei.

Ik kwam hier om te vragen waarom ik ben weggegaan,
wie of wat precies kon ik niet aan.
Alles is veranderd maar ik ben nog steeds te laat,
als ik jullie met z'n tweeen zo zie staan.
Ik denk dat ik moet gaan.
Want nu je moeder bent,
voelt de afstand waar je het steeds maar over had,
enigszins bekend.
Enigszins bekend.

Ze vraagt wie die meneer is en je kijkt.
Als ze zegt dat je zo op haar vader lijkt,
die ze eigenlijk alleen van foto's kent.
Je kijkt me aan en zegt 't is goed dat je er bent,
nu is 't dan bekend,
enigszins bekend.
Enigszine bekend.


(c) Tekst en Muziek: Richard Kemper en Remco Veldhuis