Hoe meer ik erop let,

hoe maar ik van je schrik.

Ik wil het je wel vragen,

maar ik ben zo bang dat ik,



je laat denken aan een tijd,

die je liever wil vergeten,

en je eigenlijk niet wil,

dat ik het ooit zal weten.



Waarom duik je in elkaar,

als ik je plotseling zoen?

Waarom tril je in het donker,

vlak voordat we het doen?

Huil je zachtjes als je denkt,

dat ik aan het slapen ben?

Ik durf het niet te vragen,

omdat ik je nog maar net ken.



Wie was je voor je mij ontmoette?

Ben je daar soms met je hoofd?

Wat heeft hij met je gedaan?

Heeft niemand je geloofd?



*Instrumentaal intermezzo*



Je hoeft jezelf niet te verwijten,

dat je het gebeuren liet.

Omdat door wat je overkomt,

je het niet meer helder ziet



Je wil het niet geloven

want je hebt het samen toch goed.

Maar als niemand jullie ziet,

hij zoiets met je doet.



Wie was je voor je mij ontmoette?

Ben je daar soms met je hoofd?

Wat heeft hij met je gedaan?

Heeft niemand je geloofd?



Nanana, nanana, nanana, nana.

Nanana, nanana, nanana, nana.



Voor de laatste keer veranderd.

Voor de laatste keer verdoofd,

door wie je vroeger was

Vanaf nu word je geloofd.