Ik dacht altijd goed te weten,

wat ik wilde, waar ik stond.

Maar als ik naar beneden kijk,

zie ik nergens vaste grond.



Elke weg lijkt even logisch,

ik sluit niets of niemand uit.

Als ik maar stil genoeg blijf zitten,

komt 't vanzelf van binnenuit.



Dus ik zweef in loze ruimte,

ik weet zelf niet waar ik ben.

Maar hou me stevig vast aan wat ik geloof,

en aan wat ik ken.



Vastberadenheid is voor de dommen,

tijd is maar een stok achter de deur.

Elke zekerheid is zelf verzonnen,

dus grijs is een mooie kleur.



Zolang ik kan blijven zweven,

tussen vraag en antwoord door.

Hou ik mijn leven op de rails,

maar zit nergens in het spoor.



Elk einde staat nog open,

zolang ik blijf bij mijn begin.

En ik niet teveel vooruit kijk,

tegen beter weten in.



Om te zien of daar de reden ligt,

van wat ik vind of wat ik vond.

Tot die tijd blijf ik hier stevig staan,

op wat lijkt op vaste grond.



Vastberadenheid is voor de dommen,

tijd is maar een stok achter de deur.

Elke zekerheid is zelf verzonnen.

dus grijs is een mooie kleur.



Vastberadenheid is voor de dommen,

tijd is maar een stok achter de deur.

Elke zekerheid is zelf verzonnen,

dus grijs is een mooie kleur.

Grijs is een mooie kleur.