Syng vind i skog ei visa varm

om alle vandringsmenn på jord.

Djervt va vårt mot den første ferd

og vin og sang fløyt der me fòr.

På ryggen bar me ulik bør

Me sang i nord, me lo i sør.

Ein skar med kniv, ein hogg med sverd.

Ein skøyt med ord.



Syng vind i skog ei visa kvass.

Vidt fòr me om med sultne sinn.

Men veien bar som oftast vill,

og alt va skrift i sand og vind.

Den sæd me ødsla falt på grus

og nærte sjelden armods hus.

Mot kvelden satt me rundt vår ild

med bleike kinn.



Syng vind i skog ei visa mild.

Gress lukke seg om våre fàr.

Ei kjølvannsstripa over hav

glei bort som gåter uten svar.

Syng vind, stryk ut vår skrift i sand.

Du e jo sjøl en vandringsmann.

Men takk for turen, du som gav, 

og du som tar.