Eg har aldri noken gång

hatt lerkå sine vinger,

eg har aldri flydd.

Bara gått på grus og gras

og iblant ein drøm av støv

og stjerner sydd.



Ville bara væra loffar

ikkje mærr enn bara det

og ligna sommarbrisen,

konna plystra av og te.



Opp og ner har veien gått.

Snodd seg mellom tårer

og iblandt ein skratt.

Kall meg gjerna døgenikt.

Uansett, for livet 

løfte eg min hatt.



Ville bara.....



Alt e mitt og ikkje mitt.

Alt e lån. Eingång blir alt

betalt igjen

Men den tid, den fjerne sorg.

Ennå e eg måne, sol

og stjerners venn.



Ville bara....