Du rørte meg med ein tryllestav,

så danste du vidt og vekk.

Men takk for smilet du aldri gav

og varmen eg aldri fekk.



Så kom det viser fra sør og øst,

fra land der viser gror.

Men tonar e bara mager trøst

og ordå e bara ord.



Eg gav deg sjalet med roser på,

det finaste eg har gitt.

Men veike roser e visne nå,

og vintrane fryse kvitt.



Det går ei visa i alle land

om alt så e ungt av år.

Ein bleik poet skape vin te vann

og takke for gamle sår.