De lucht is hier nog helder en de tarwe is goudgeel.
Kapellekes en wilgebomen staan er ook nog veel.
Maar de chemicali‘n knarsen me tussen de tanden.
Ze werken hier ook liever met vergif dan met hun handen.
De preitjes zien er lekker uit, de aardbeien zijn vers.
Er staat een flinke blos op elke appel, elke kers.
De minister van volksvergiftiging heeft d'er net,
offici‘el, zijn goedkeurende stempel opgezet.
Juist daarom ben ik begonnen biologisch te tuinieren
en leef ik nu in vrede met de schadelijke dieren.
Het zo verwenste onkruid is mijn bondgenoot.
Ik eet alleen maar bloemetjes en zelfgebakken brood.

Ik ben ne pajottelandersman en ik zing zoveel ik kan
over mijn heimatje met schoonheid overladen.
Vooral de sterke stoere Brabantse trekmeisjes
zijn in geen geval te versmaden.

De Vraatzuchtige wegenleggers hebben ons te pakken.
Ze staan paraat om onze laatste bosjes om te hakken.
Welke domme kinkel heeft daar ooit om gevraagd,
dat men onze koeitjes uit de groene weiden jaagt,
om er de zoveelste autostrade te gaan leggen .
Wat gaat ons moeder van die stouteriken zeggen ?
Waar moeten onze schapen en de geitekes nog grazen ?
Waarom wordt zo een baantje nooit de lucht eens in geblazen ?
Ja, zeer geachte heren van de wegenbouw.
Hou jullie hachje in de gaten !
De simpele boerenjongens zijn te goeder trouw,
maar ze beginnen jullie toch te haten.

Ik ben ne pajottelandersman en ik zing zoveel ik kan
over mijn heimatje met schoonheid overladen.
Vooral de sterke stoere Brabantse trekmeisjes
zijn in geen geval te versmaden.

Ik ben ne pajottelandersman en ik zing zoveel ik kan
over mijn heimatje met schoonheid overladen.
Vooral de sterke stoere Brabantse trekmeisjes
zijn in geen geval te versmaden.