Ik vroeg eens aan een karper
of hij ooit had nagegaan
waarom de vijver donker wordt
bij elke nieuwe maan
En de karper zei "maakt mij niet uit
wie 't licht heeft uitgedaan
zolang de modder maar vanonder zit
en het water bovenaan"

Ik vroeg eens aan een knotwilg
of hij zich ooit had afgevraagd
waarom tijdens de zomer
het waterpeil verlaagt
En de knotwilg zei 'maakt mij niks uit
wie het water heeft verjaagd
zolang mijn hart van hout is
en de klei mijn wortels draagt

Ik vroeg eens aan de regen
of hij ooit had stilgestaan
bij de vraag wat hij nog betekent
zonder zee of oceaan
"Maakt mij niets uit", zo sprak de regen
"daarvoor laat ik geen traan
van zodra ik niet meer regen
zal de regenboog er staan"

En de regen liep
naar de vijver diep
en niemand vroeg zich af
wie de wereld schiep
want de karper sliep
en de knotwilg sliep

Toen vroeg ik aan mezelf
en ik pijnigde mijn brein
of alles wat ik deed en liet
niet te groot was of te klein
en ik dacht, maakt mij nikt uit
want niks is vastomlijnd
Kijk de zon hoeveel
ze ook naast de aarde schijnt