Wat ik nou toch heb gelezen,
het bestond al bij de Grieken.
Eeuwen geleden kwam het al voor bij de klassieken.
Socrates, Plato, ja hoor die waren ook zó.

Al die grote filosofen,
waar je het niet van zou geloven.
En David en Jonathan,
uit het oude testament,
daar wist iedereen het van,
dat was algemeen bekend.
Leonardo da Vinci en Michelangelo,
jazeker die waren zó.

En zoveel grote componisten,
waar hun moeders niets van wisten
al die grote genieën,
wereldvermaard,
waren anders geaard,
dus het waren mieën.

Iedereen was zo,
behalve Picasso en behalve Chagall,
maar dat was een twijfelgeval.

Noël Coward, André Gide
en nog talloze beroemde lieden.
En Couperus en Ravel en
zelfs Willem Tell.
Die was zeker met Karel Appel,
nee, nou haal ik dingen door mekaar.
Maar ‘t is ook allemaal zo raar,
want van iedereen die geniaal was,
praktisch niemand die normaal was.

astrologen en internisten
en ontzettend veel pianisten.
Zodat ik vermoed,
dat heteroseksuelen
geen piano kunnen spelen,
tenminste niet goed.

Iedereen was zo,
behalve Picasso en behalve Debussy
maar die was nog bi.

Dat andere boekje dat ik heb, is van een pater Jezuïet,
‘nou het bestaat wel’ zegt de pater,
maar echt mogen, mag het niet.
Kan genezen zegt de pater,
met inkeer en met berouw
en met de Nijmeegse psychiater
en door de liefde van een vrouw.

En als je bidt en als je het vraagt
aan de heilige maagd.

Maar ik heb nergens gelezen,
over het ook misschien,
een protestantse vrouw mag wezen,
nou we zullen zien.