ik zag de lucht, een donkergrijze massametershoge golven beukten op de dijk
ik zag een boom bijna breken in de wind
de bliksem en de donder vielen tegelijk

toen zag ik niets, ik had water in mijn ogen
de wind sneed mijn adem af en geselde mijn huid
ik gaf een schreeuw om mijn eigen stem te horen
en ik weet nog dat ik dacht hier kom ik nooit meer uit

nu de wolken zijn verdwenen, nu de regen is gestopt
en in de plassen op de straat de zon weerschijnt
zou het niet altijd moeten zijn als nu
zou het niet altijd moeten zijn als in de stilte na de storm

waarin ik kijk naar wat er op het strand ligt
naar wat er overbleef van het schip dat is vergaan
waarin ik beef als ik weer naar huis loop
bang dat wat me lief is niet is blijven staan

waarin ik ren, de laatste honderd meter
en elke stap mijn zekerheid verder ondermijnt
waarin ik schreeuw om jouw stem te horen
de stem die mij vertelt wij blijven overeind

de wolken zijn verdwenen, de regen is gestopt
en in de plassen op de straat weerschijnt de zon
zou het niet altijd moeten zijn als nu
zou het niet altijd moeten zijn als in de stilte na de storm

Tekst en muziek: Leo Kenter / Rick de Leeuw / Theo Vogelaars / Rob de Weerd