Ik heb een pechdag
en dat is niet goed.
Ik heb een pechdag
en weet niet hoe ik de dag door moet.
Ik word wakker en ik voel me een beetje raar,
ik wil opstaan, mijn broer trekt aan mijn haar.
Schreeuwend sta ik op.
Mijn vader boos roept: houd je kop.
Ik zeg: sorry pappa, ik kan er niks aan doen.
Vader begrijpt het en geeft me een zoen.
Om me op te beuren vertel pappa mij een mop.
Ik moet er wel om lachen, maar stoot dan weer mijn kop.
Huilend loop ik de kamer heen en weer,
loop nu tegen de tafel aan en dat doet ook weer zeer.

Een pechdag
en dat is niet goed.
Ik heb een pechdag,
ik weet niet hoe ik deze dag door moet.

Voel me echt een ongelofelijke oen.
Ik weet niet, wat ik de rest van de dag moet doen.
Moet ik naar bed, of blijf ik op?
Ach het maakt allemaal niet uit, dat gedonder in mijn kop.
Pechdag, nou ja, pech dan gewoon.
Misschien is het alleen vandaag.
Misschien word morgen alles weer beter