Er was eens een vogel
In een kleine tuin
haar naam was merel
haar veren waren bruin
iedere morgen als zij zichzelf waste
vond merel dat de bruine kleur haar niet paste

merel de vogel
kwam bruin uit haar ei
ze kon heel mooi zingen
toch was ze niet blij

Opeens kwam daar een vlinder aan
Ze zag merel en bleef toen staan
Merel waarom heb jij verdriet
Vlinder ik heb jouw mooie kleuren niet
Mijn vleugels zijn bruin en saai
Ik lijk net een lelijke kraai
Wie wil er nu mijn vriendje zijn
Als mijn vleugels zo bruin en lelijk zijn...

Vlinder dacht na
En zei als ik zong als jij
Dan zong ik een mooi liedje
En maakte je weer blij
Want niemand zingt mooier, mooier dan jij
En iedereen wil wel een vriendje een vriendje als jij

Merel fleurde op en zong van mooie dingen
Ze bedankte de vlinder voor al haar mooie zinnen

Merel de vogel
Kwam bruin uit haar ei
Ze kan heel mooi zingen
Dat maakt haar heel blij