Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat
Werk ik me elke dag weer uit de naad
En die vent van mij ligt op de bank te niksen
Terwijl ik op tijd moet zien te fiksen
Dat er ontbijt is, de afwas is gedaan
Dat de kinderen schoon naar school toe gaan
Hup, mijn jas aan naar mijn eigen baan
Dat wordt weer lekker in de file staan
En hij durfde het ook nog te wagen
Om vanmorgen naar de krant te vragen
“Dit is de limit”, zei ik hem
Met trillend overslaande stem 
“Relaxt, niet zo gestrest”, zei hij
Toen brak er iets in mij
Ik zei:
  
   “Wat ben je toch een luie hond
Je zit maar op je luie kont
En ik knap al het vuile werk hier op
En jij maar zappen met je luie kop
Wat ben je toch een stuk verdriet
Ik ben je Assepoester niet
En ben je liever lui dan moe
Nou ga dan naar je moeder toe”

Verbaasd keek hij me aan 
En zei: “Waar haal je dit vandaan?
Ik geloof m’n oren niet
Het is geen luiheid, wat je ziet
Je weet toch: ik leef heel bewust
Ik zoek naar innerlijke rust
En die vind ik hier op de bank
Nu krijg ik stank voor dank”
O, ik wist niet wat ik hoorde toen
‘k Wist even niet wat ik moest doen
Ik zag z’n smile op zijn gezicht
Ik dacht: ik sla z’n ogen dicht
Ik hield op tijd mijn handen thuis
En joeg hem toen scheldend door het huis 

   “Wat ben je toch een luie hond
Je zit maar op je luie kont
En ik knap al het vuile werk hier op
En jij maar zappen met je luie kop
Wat ben je toch een stuk verdriet
Ik ben je Assepoester niet
En ben je liever lui dan moe
Nou ga dan naar je moeder toe”