'Ik leef', zei ik, 'ik leef
en ik hoorde dat ik het zei
maar plots'ling dacht ik:'Neen niet ik
maar er leeft 'iets' in mij...'

het is dat wonderbaarlijk 'iets'
dat zorgt dat ik besta
en ik? nou ja, ik ben er wel
maar ach... ik kom en ga

want als mijn'tikje' niet meer slaat
dan staat mijn 'ikje' stop
maar het grote 'iets' dat blijft en blijft
het 'iets' dat houdt niet op

en of ik zing of fluit of fiets
rechtop zit in mijn bed
ik voel vanbinnen steeds dat 'iets'
mij in beweging zet