Er moet toch 'n plek zijn, 'n land of 'n rijk 
Waar iedereen happy is en iedereen gelijk 
Er moet toch zo'n plek zijn, of dacht je van nee 
ik weet het niet zeker, maar ik heb zo'n idee 

Er moet toch 'n plek zijn, ver hier vandaan
Daar kookt nooit wat over, daar brandt nooit wat aan 
Geen vel op de melk, geen vlieg in de thee 
Ik weet het niet zeker, maar ik heb zo'n idee

Er moet toch 'n plek zijn, vèr weg zeggen ze 
Daar glijdt nooit je broek van je kleerhangertje 
Daar is iedereen gezond, geen hond kijkt tv 
‘k Weet ‘t niet zeker, maar ik heb zo'n idee 

Er moet toch een plek zijn van 'n ander allooi 
Ver weg van de haat en het kleine geklooi 
Geen roddels, geen pijn en geen ach en geen wee 
Ik weet het niet zeker, maar ik heb zo’n idee

Mensen, ik ben in Zuid-Limburg opgevoed met de hemel. Toen mijn opa was gestorven, kwam de pasoor bij ons thuis en die zei: “Kinderen, niet bedroefd zijn, want opa heeft een stoel in de hemel” En dat vond ik zo mooi, want in de kerk kon ie ‘m niet betalen. Zo was dat.

Er moet toch 'n plek zijn, zo kinderlijk speels 
Daar loopt nooit de rits van je gulp uit de rails 
En niemand is hongerig en niemand blasé 
Ik weet het niet zeker, maar ik heb zo'n idee 

Daar is alles anders, de poen en de sex 
Je gaat er ook heen zonder traveller-cheques 
Maar als d’r één gaat, roep ik nooit 'mag ik mee' 
Want ik weet het niet zeker, maar ik heb zo’n idee

Ik heb zo’n idee, dat idee maakt me bang
Dat de hemel nog open is, maar wie weet voor hoe lang
Want als er geen mensen meer zijn hier benee
Dan kan die hemel wel sluiten en da’s een droevig idee

Maar waarom zou onder de zon en de maan
Ook niet een klein stukkie hemel bestaan

Maar waarom zou onder de zon en de maan, ook niet een klein stukkie hemel bestaan. Nou ja, dan, dat moet toch de gewoonste zaak van de wereld zijn. Het zou me toch te gortig zijn, als dat niet zou kunnen, dan ken niks meer, dan ken niks meer.