Ik had een eigen engel en die heette Gabriël
Die engel had ik nodig want ik kneep 'm als de hel
Hij sloeg meteen zijn vleugels uit bij elk gevaarlijk spel
Een heilig soort gevogelte: mijn engel Gabriël

En onder glazen stolpen zag ik de Madonna staan
D'r brandde dan een lampie bij en voor het slapen gaan
Werden alle kinderen gewassen in de teil
En dan het Onze Vader knielend op 't koude zeil

Nu zit ik diep te denken wat het bidden toch zo zijn
Dat deed ik vroeger nooit en daarom ging het toen zo fijn
Ik steek nog wel eens een kaarsje aan en ik sla nog wel eens een kruis
Maar het gaat toch niet zo lekker meer als vroeger bij ons thuis

Toch heb ik wel eens heimwee naar mijn engel Gabriël
Ik heb hem wat verwaarloosd: dat is waar, ik weet 't wel
Maar zit ik in de piepzak, in de rats of in de rouw
Dan roep ik net als vroeger: Gabriël, waar zit je nou