Nooit meer vergeet ik nog die dag
waarop mijn minnaar met een lach
me zei: We moeten uit elkander
Chèrie, voor jou heb ik een ander.
Toen stak hij met een nonchalant gebaar
zijn sigaret minachtend aan
een rookwolk was zijn commentaar
toen ik hem vroeg niet weg te gaan
Toen liet hij zonder mededo-o-gen
mij handenwringend voor mijn bed
met door mijn traan omfloerste o-ogen
de rook nog van zijn sigaret.

Men speelt maar eenmaal met de trouw
en met de liefde ener vrouw
Weg zijn mijn meisjesidealen
Ik laat mijn lichaam duur betalen
want elke man die mij zijn liefde bood
die heeft zijn les voorgoed geleerd
Ik laat hem achter in de goot
ontredderd en geruïneerd
Als hij gebroken aan mijn voeten ligt
om liefde smekend voor mijn bed
blaas ik vol spot in zijn betraand gezicht
de rook uit van mijn sigaret

Maar omdat ik zo vaak helaas
met schelle lach mijn rook uitblaas
als 'k weer een leven heb gebroken
ben ik ontzettend veel gaan roken.
De nicotine heeft mij in zijn macht
en maakt mij tot een hoestend wrak
maar ik die naar bedwelming smacht
ik rook steeds zwaardere tabak.
Totdat mijn lichaam het een dag begeeft
dan lig ik uitgerookt op bed
terwijl omhoog mijn ziel ten hemel zweeft
de rook na van mijn sigaret.