Elke man gaf haar een schok
Zo schuchter was ze en zo bang
En ze droeg een minirok
Van anderhalve meter lang
Eens kwam een vrijer bij haar aan
Die liet ze in z'n hempie staan
Hij brulde: 'schat ik hou van jou
Kom nou eens hier, doe niet zo flauw!'.

Maar, Mien zat in haar nachtjapon achter de rododendron
Alwaar hij haar niet vinden kon
Zomaar weg zonder pardon
Heeft u haar soms gezien, misschien?
Mien, waar zit je? Hoe, hoe Mien!
Maar Mien zat in haar nachtjapon achter de rododendron.

MIEN!

Hij was uitgekookt genoeg
En groef een valkuil voor haar deur
Waarin hij haar ten huwelijk vroeg
In maneschijn en rozengeur
En voor het altaar met z'n bruid
Klonk eindelijk z'n jawoord luid
Het hare was niet te verstaan
Ze was d'r stil vandoor gegaan.

Mien zat in haar trouwjapon achter de rododendron
Alwaar hij haar niet vinden kon
Zomaar weg zonder pardon
Heeft u haar soms gezien misschien?
Mien waar zit je? Hoe, hoe Mien!
Maar Mien zat in haar trouwjapon achter de rododendron.

MIEN!

Maar hij vond haar alweer gauw
En toen hij haar had thuisgebracht
Zei die: 'schat, je bent mijn vrouw
En dit wordt onze huwelijksnacht'
Maar bij het bed schrok ze zich dood
Haar huwelijkspartner die stond bloot!
Verwachtingsvol lag hij in bed
Maar Mien schoot heen als een raket!

Mien zat zonder nachtjapon achter de rododendron
Alwaar hij haar niet vinden kon
Zomaar weg, zonder pardon
Heeft u haar soms gezien misschien?
Mien, waar zit je? Hoe hoe Mien!
Maar Mien zat zonder nachtjapon achter de rododendron
Achter de rododendron, achter de rododendron!

MIEN! HOE, HOE?